در کودکی از تکلیف می ترسیدیم و امروز از بلا تکلیفی

.

.

.

.

زندگی چاپ دوم ندارد

.

.

.

.

پس تا می شود عاشقانه زندگی کنیم

کوچ پرنده به من آموخت وقتی هوای رابطه سرد است باید رفت

هی کافه چی!

.

.

میزهایت را تکنفره کن!

.

.

نمی بینی؟؟؟؟

.

.

همه تنهاییم

قشنگی فاصله ها در این است که گاهی یادمان می اندازد کسی هست تا دل تنگش شویم

می پوشانم دلتنگی ام را با بستری از کلمات

                            اما باز کسی در دلم تو را صدا می زند

برای تا ابد ماندن باید رفت

                    گاهی از قلب کسی

                                   گاهی به قلب کسی

یک نصیحت: مواظب خودت باش! یک خواهش: اصلاً عوض نشو! یک آرزو: فراموشم نکن! یک دروغ: تورو دوست ‏ندارم!!، یک حقیقت: دلم برات تنگ شده

ر خاک بخواب نازنین،تختی نیست. آواره شدن ,حکایت سختی نیست. از پاکی اشکهای خود فهمیدم . لبخند همیشه راز خوشبختی نیست

با تو از خاطره ها سرشارم. با تو تا آخر شب بیدارم . عشق من دست تو یعنی خورشید. گرمی دست تو را کم دارم . . .

آسمان را ستاره زیبا می کند

چشم را اشک

تو را عاشقیت

عشق یعنی سکونت در حریق

عاشقی یعنی همین زخم عمیق

ساده هم عاشق می شوند..

ساده صبوری می کنند..

ساده عشق می وَرزَند..

ساده می مانند..

اما سَخت دِل می کنند..

آن وقت که دل ِ می کنند..

جان می دَهند..

سخت میشکنند..

سخت فراموش میکنند..

آدم های ِ ساده

میتوان از عشق تصویری کشید / میتوان تا عالم دیگر رسید

عشق یعنی مقصد رویای من / انتظار خارج از دنیای من

عشق یعنی معنی چشمان تو / ان نگاه ساده پنهان تو

سوختن قصه ی شمع است ولی قسمت ماست / شاید این قصه ی تنهایی ما کار خداست / آنقدر سوخته ام با همه بی تقصیری / که جهنم نگزارد به تنم تاثیری

هيچ وقت رازت رو به کسي نگو. وقتي خودت نميتوني حفظش کني چطور انتظار داري کسي ديگه‌اي برات راز نگهدار

 هیچکس هرگز نمی داند چه سازی می زند فردا

همین یک لحظه را دریاب که فردا می شوی تنها .

نه که معشوقه نداشت ، نه که سرگشته نبود

سالها بود دگر کوچه مهتاب خیابان شده بود

چقدر بغض کردم ، کنارم نبودی / هزار بار دلم خواست ببارم نبودی / نبودی ببینی چقدر سوت و کورم / چقدر بیقرارم ، چقدر بی عبورم

آدمها آنقدر زود عوض می شوند …

آنقدر زود که تو فرصت نمی کنی به ساعتت نگاهی بیندازی

و ببینی چند دقیقه بین دوستی ها تا دشمنی ها فاصله افتاده است …

دوست داشتن کسی که شما رو دوست نداره

مثل بغل کردن کاکتوس می مونه …

هرچی محکم تر بغل کنی بیشتر آسیب میبینی …

زیاد خوب نباش

…

زیاد دم دست هم نباش ...

زیاد که خوب باشی دل آدم ها را می زنی …

آدم ها این روزها عجیب به خوبی ، به شیرینی ، آلرژی پیدا کرده اند …

زیاد که باشی ، زیادی می شوی …

.

چه رسم جالبی است

!!!

محبتت را میگذارند پای احتیاجت …

صداقتت را میگذارند پای سادگیت …

سکوتت را میگذارند پای نفهمیت …

نگرانیت را میگذارند پای تنهاییت …

و وفاداریت را پای بی کسیت …

و آنقدر تکرار میکنند که خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج !!!

.

حکایت ما آدم ها …

حکایت کفشاییه که …

اگه جفت نباشند …

هر کدومشون …

هر چقدر شیک باشند …

هر چقدر هم نو باشند

تا همیشه …

لنگه به لنگه اند …

کاش …

خدا وقتی آدم ها رو می آفرید …

جفت هر کس رو باهاش می آفرید …

تا این همه آدمای لنگه به لنگه زیر این سقف ها …

به اجبار، خودشون رو جفت نشون نمی دادند…

سکوتـــــــــــــ …

و دیگر هیچ نمی گویم …!

که این بزرگترین اعتراض دل من استـــــــــ ـ

به تو …

سکوت را دوستـــــــــ دارم

به خاطر ابهت بی پایانشـــــــ …..

کاش در دهکده ی عشق فراوانی بود / توی بازار صداقت کمی ارزانی بود / کاش اگر گاه کمی لطف به هم میکردیم / مختصر بود ولی ساده و پنهانی بود

نفس را با تو میخواهم ، تو که از نسل گلهایی / سیاهی را نکن باور ، تو خود خورشید فردایی

در غریبی هر چه نالیدم کسی یادم نکرد

                در قفس جان دادم و صیاد آزتدم نکرد

                                     من نخواهم زین قفس صیاد آزادم کند

                                                            دوست دارم در غریبی دوستی یادم کند

کوچه را دیدی به وقت شب چه تنها می شود؟

                                                     بی تو از آن کوچه هم تنهاترم

ز چشمت اگر چه دورم هنوز....پر از اوج و عشق و غرورم هنوز

 اگر غصه بارید از ماه و سال....به یاد گذشته صبورم هنوز

روزی زنی روستائی که هرگز حرف دلنشینی از همسرش نشنیده بود

بیمار شد شوهر او که راننده موتور سیکلت بود و از

موتورش براى‌ حمل و نقل کالا در شهر استفاده مى‌کردبراى

 اولین بار همسرش را سوار موتورسیکلت خود کرد.